Też odnoszę takie wrażenie. Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że to film o człowieku, który poświęcił życie dla swojej pasji, ale już w pierwszych minutach filmu to wrażenie znika. Też przypominał mi Gracjana, nie tylko z wyglądu, ale i ze sposobu mówienia oraz mentalności. Był jakiś taki infantylny, z jego wypowiedzi biła niedojrzałość i najwyraźniej nie potrafił odnaleźć się wśród ludzi, więc uciekł w dzicz i dorobił do tego filozofię. Trochę pustą zresztą, bo te niedźwiedzie ani go szczególnie nie potrzebowały, ani im w żaden sposób nie pomógł. Poza tym on chyba pragną wzbudzać zainteresowanie ludzi, bo w którymś momencie było wspomniane, że już wcześniej np. kłamał co do swojego pochodzenia i udawał obcy akcent, żeby zwrócić na siebie uwagę. Wydaje mi się, że gdyby rzeczywiście chciał pomagać zwierzętom zrobiłby to w jakiś bardziej logiczny sposób i wybrał inny gatunek, który bardziej potrzebował ratunku.
Najbardziej żal tej dziewczyny, nie dość, że bała się niedźwiedzi, to jeszcze zginęła przez jego głupotę i egoizm. Gdyby posłuchał jej próśb i tłumaczenia, że muszą wracać może inaczej by się to skończyło, przynajmniej wtedy. Tymczasem on dobrze zdawał sobie sprawę z tego, że niebezpiecznie jest tam zostawać dłużej (co jak co, ale nie można mu chyba odmówić znajomości obyczajów tych zwierząt) i nie powinni ukrywać swojego obozu, a jednak to zlekceważył, w zasadzie bez żadnego większego powodu. Z tym, że on sam pragną takiej śmierci, kusił los i wspominał, że dla niego "to zaszczyt być zjedzonym przez niedźwiedzia", "tylko tak może stać się jednym z nich" i "jego śmierć otworzy ludziom oczy". Szkoda tylko, że nie liczył się z życiem swojej dziewczyny.