Wszystko co zostało wyżej napisane jest w 100% prawdą. Ten temat jest mi niezwykle bliski i bardzo wzrusza mnie ta historia.
Jednak ja dodałabym do tego pięknego opisu jeszcze głupotę, bo bohater znacznie przekroczył granicę jaka dzieli ludzi od niedzwiedzi (sama uważam, że człowiek jest zwierzęciem i niczym się nie różni procz tego ze ma uczucia) to go zgubiło. W świecie zwierząt nie ma miłość tam nikt się nie kocha, tam liczy się przeżycie. Tutaj się pogubił. Bardzo pragnął należeć do świata niedzwiedzi to jest piękne, ale nierealne.

Dodatkowo, przepraszam ale jego znajomi, jego przyjaciółka, ktora byla jego dziwczyną jest tak cholernie głupia, jest sposob mówienia, infantylność doprowadzały mnie do szału.
Także pan z prosektorium, nie mogłam go słuchać.
Ale to tylko moja subiektywna ocena.