Mam wrażenie, że to nie Treadwell zrezygnował ze społeczeństwa, ale ono zrezygnowało z niego. W świecie ludzi miał marne szanse na przypisanie sobie jakiejkolwiek wynoszącej go ponad przeciętność roli. Znalazł więc świat w którym będzie mógł zostać kimś ważnym a raczej sprawiać tego pozory. Do rezerwatu poprowadziła go miłość do samego siebie, nie miłość do niedźwiedzi. Samozwańczy obrońca zwierząt miał tyle wspólnego z nadaną sobie rolą co niedźwiedź z najlepszym przyjacielem człowieka. Najlepiej obrazuje to scena kiedy grupa mężczyzn rzuca kamieniami w niedźwiedzia a on oburza się lecz zostaje w krzakach, bojąc się ujawnić. Misja ratowania niedźwiedzi była tak na prawdę misją ratowania samego siebie, niczym więcej poza jednoosobowym show. W całym filmie nie ma ani jednej sceny w której Treadwell w jakikolwiek sposób "ratuje" jakiegoś zwierzaka, jest za to mnóstwo scen w których usiłuje się kreować na ich obrońce. Ten irytujący, egoistyczny człowiek wtargnął na terytorium dzikich zwierząt, ogłosił się ich królem robiąc tak na prawdę więcej szkód niż dobrego. Jakichkolwiek ludzi (strażników) na terenie rezerwatu traktuje jak intruzów tylko i wyłącznie dlatego że robią mu konkurencję i umniejszają jego "wyjątkową" rolę. Bez wątpienia był strasznie zagubionym człowiekiem, bez wątpienia był człowiekiem chorym psychicznie. Jak się okazuje (ostatnie spotkanie) niedźwiedzie także nie chciały go u siebie.

Jedno co mnie zastanawia to jak ten człowiek przekonywał do siebie tych wszystkich ludzi ?? - na każdym kroku miał jakąś zapatrzoną w siebie kochankę :)

Jeden z lepszych dokumentów jakie widziałam.