Też uważam, że film stanowi głównie przetrogę przed zbytnim spoufalaniem się ze zwierzętami.Przeż niedźwiedzie to nie misie przytulaki tylko groźni drapieżcy. On zatracił się we własnych wyobrażeniach i idealizował świat zwierząt,który wcale nie jest bezpiecznym miejscem tylko polem okrutnej walki o przetrwanie.
Bohater filmu był pozbawiony instynktu samozachowawczego. Być może był zawiedziony urokami cywilizacji i to spowodowałao, że szukał izolacji i własnego swiata.Był dziecięco naiwny i zapłacił za swój błąd.
Natomiast stwierdzenia typu outsider, wyrzutek itp, niewiem skąd się wzięły, facet był zabawny, miał znajomych, którzy rozpaczali gdy zginął. Twierdzili, że miał poczucie humoru i był sympatyczny. Był odrobinę narcyzem i co z tego? Każdy jest.
Myślę że te określenia są raczej próbą określenia człowieka, który wybrał życie inne niż wszyscy wokół. Próbą zaszufladkowania - żył w taki osobliwy sposób, na pewno więc był wariatm. Mentalność roju.

Myśłę, że kochał zwierzęta i chciał zyć między nimi jako pełnoprawny członek stada, ale pomylił się myśląc, ze może stać się dla nich partnerem, bo przeoczył brutalne zasady jakimi rządził się ich swiat.
Ale wierzę, że robił to co kochał, miał pasję, a jego śmierć była konsekwencją tej pasji. Nie mam zamiaru oceniać człowieka. Żył jak chciał - jego wybór.
Ja powiem tylko tyle.
Jedźcie sobie na obojętnie jaką autostradę i zobaczcie jak ludzie prowadzą samochody na drogach.
Pełno szaleńców na szosach.
Nasz cywilizowany swiat również zabija.To że żyje w nim większość ludzi, nie znaczy, że jest miejscem bezpiecznym. Miejska dźungla jest pełna niebezpieczeństw. I nie iwdzę powodu by gloryfikować którykolwiek ze swiatów gdyż każdym rządzą te same zasady.
Walka o przetrwanie, twarde plecy, ostre pazury i ogromne jadaczki.

Bardzo ciekawy komentarz.

Ludzie, których pasją jest chodzenie w góry mają zazwyczaj do nich ogromny respekt, wiedzą dobrze, że to nie jest spacerek, latami zbierają doświadczenie, zachowują się ostrożnie (oczywiście na tyle na ile można) i nie ciągną na szczyty Himalajów swoich dzieci i nieprzygotowanych do tego dziewczyn, nie chodzą w wysokie góry ubrani jedynie w koszulki i krótkie spodenki, a nade wszystko nie chodzą tam w klapkach, a tak właśnie zachowywał się bohater filmu, jakby w Himalaje się w klapakach wybrał, zero respektu do pięknej, ale surowej i okrutnej dzikiej natury, traktował niedźwiedzie jak większe pluszowe miśki, smyrał je po nosku, dotykał ich kupki... Przecież są ludzie którzy obcują z dzikimi zwierzętami, badają je i nawet z narażeniem życia chronią, ale mimo to zachowują respekt bo wiedzą z czym obcują, pasja życia a naiwna głupota to drugie. Moim zdaniem to był pogubiony, naiwny człowiek, w zasadzie przez większą część filmu irytował mnie okropnie. Szkoda jego i jego dziewczyny, ale czego się spodziewał?